پایان پوچ

روزی سوار بر آرزوهای  بربادرفته ، پیاده  در خیابانهای خیال در راهی می رفتم . 

 آقا  زاده ای رانت خوار  بر  دنای  ملت  سوار،  پیش پایم ایستاد که

 :   ای نادر  در راه مانده، ای  همان  که  روز و شب کتاب  خوانده ،  

 تاکنون  با  قلم  غلمبه ات  به کدام  قله رسیده ای  و مزه ی کدام  خوشی  را چشیده  ای   ؟ 

ای نادر  پیر،  درس خوانده  ی  بی تدبیر ،      

بیا   چون  ما ره دروغ   و اختلاس گیر   

  که سعدی  فرموده :

 ای که  پنجاه  رفت و در خوابی  

 مگر این پنج  روز دریابی  

 گفتم :

 هر چند  راحت به راهت نازی 

 سدها  رذالت نهان  در آن  است 

گرچه به  ذهنت زرنگی خوب است 

پایان پوچت  به  قبرستان است

____///______

دکتر نادر نوری (نافذ)   بهمن ۹۹