سیاست سیاست

   سیاسَت سیاسْت !

هزار آفرین بر سیاست مدار                                      که نه دزد باشد نه چون گرگ هار     

فروتن فدا کارفردی امین                                        نه چون لاشه خواری که کرده کمین

به دامش مشو چونسیاسَت سیاسْت                           مکن خویش برده چو پر از ریا ست

ز شادیِ مردم تو خشنود باش                             وکیلی خردمند و پر سود باش

چو دستی بگیری مگو پا ببوس                                            منه هیچ منت مشو اُختپوس

به فریاد کشور برس ای دلیر                                                 که پژمرد دلها , بر آمد نفیر 

بپرهیز از  آن سیاست مدار                                            نمایش چو موسا خفایش چو مار 

ندارد به جز پند نافذ نشان                                                 دلا تا توانی به دل آن نشان

 دکتر نادر نوری ( نافذ )

خدایا زمین

! خدایا زمین

ای کار گردان گردان سپهر             یزدانِ کیهان و کیوان و مهر

ای نور هستی که گیتی توراست            نوری بیفروز در راه راست

گم گشتگانیم در این جهان                 بر نقطه ای خُرد در بیکران

پروردگارا زمین را ببین                   غوغای ادیان به پا کرده کین

برخی چو گُرگیم در جلد میش         برخی چو دیویم در پشت ریش

برخی چو ماریم دنبال نیش             برخی به غاریم از عصر خویش

برخی فریبند و با نام دین                  امیال خود را نمایند زین

نافذ مخور غم که پروردگار                     داند چگونه برآرد دمار    

 دکتر نادر نوری ( نافذ) 

سوال دارم از خدا

 سوال از خدا

سوال دارم از خدا که آفریده این بشر                   چرا عدالت گم شده در این جهان پر شَرر

همیشه این پرسش مرا ، به سوی فکرت می بَرد                 جواب من چه می شود بگو نَگردم در به در

یکی زِ گُل کامش به دل، دگر شود نانش ز گِل                 یکی فرا انسان شود دگر شود خر تر زخر

یکی ندارد نان شب عیال او در تاب و تب                   دگر بَرد سد گنج زر بدون یک توپ و تشر

خدا بده به ما جواب که کم شود این التهاب                      چرا چَرد یک بی خرد دگر خورد خون جگر

بس است (نادر) دم مزن سکوت شب بر هم مزن              خدا که گفته لَا وَزَرَ¹ سزایشان قعرِ سَقر

فریاد در چاه

فریاد در چاه

چنان در تب چنان درغم من اَستم                  که لغزد جامِ مِی افتد ز دستم

به هر سو روکنم بینم سرا بی                      به جز مِی من ندانم چه پرستم

چومجنونم دلم خون شد ز دنیا                 شَهم مات است و در ماتم نشستم

در این گرداب گمراهان اسیرم                   چنان هایل که از جانم گُسستم

چرا امشب قرارم نیست ساقی ؟                 نمی دانم چه می گویم چو مستم

بیا (نادر) بزن فریاد در چاه                       که می بینی سکوتم را شکستم

می خوار ایام

می خوار ایّام

دلم آزرده شد از خارِ ایّام                  نخواهم بشنوم اخبار ایّام

به مولانا قسم قلبم گرفته                   از این نامردمان غَدّار ایّام

چو حافظ می روم کنج خرابات          به مستی بشکنم سوفار ایّام

به یاد کودکی بی غم بخندم             به دور از این همه بی عار ایّام

رباب رودکی دردست گیرم                     ببویم مولیان جوبار ایّام

پیاله گیرم از، دستان خیّام                     گُسارم تا شوم می خوارایّام

بدان (نادر) دعای راستجویان                 درآخر بشکند پرگار ایّام