اندیشه وعقل زنده به گور

اندیشه و عقل زنده به گور

جایی که کلنگ و بیلْ مزدور است      

   اندیشه و عقل زنده به گور است

 دستی که زمانه پرتوانش کرد

 نایی نبرد، چو از شرف دور است

آن کس که به زور بر سریری ماند    

یک کوک زمخت و وصله ناجور است

آن کس که دریغ  می کند از فکر       

خالی از خرد مدام منفور است

چنگی  که  سرشت او چپاول است        

دژخیم وکشنده  همچو تومور است

 آن دل که برای کشورش سوزد         

بسیار عزیز و شمع پر نور است

   در خرمن  جهل ، زد شَرر نافذ     

 از آن که دلش به نصر منصور است 

 دکتر نادر نوری دی 96                         

سدایم کن دوباره

پشیمانم  که آزردم دلی را                             پریشانم  زکف دادم گلی را

کجا رفتی ؟  سدایم کن  دوباره           سدایت حل کند هر مشکلی را

دکتر نادر نوری دی 96

قسم به آن که دنیا را سرشت

 قسم به آن که دنیا را سرشت               نیم در فکر دوزخ یا بهشت  

چنان در این جهان دیدم دروغ             سرابین گشته چه  زیبا چه زشت  

دکتر نادر نوری  دی  96

نمی خواهم سراب

نمی خواهم سراب

از کجا جویم خدا یک جرعه  آب      تشنه ام امّا نمی خواهم سراب

کیست که پاسخ دهد به یک سوال  پاسخی پایا نه حرفی  چون حُباب

در حقیقت پرسشی  اندیشه زاست      بی گمان بیدار  گرداند زخواب

ما که داریم این همه فاضل، چرا      فضل هایشان  نمی بخشد  جواب

هر بلایی که به کشور می رسد           از تحجّراست و وجدان خراب

اختلاس ورانت خواری چون دو دیو می کِشند  اکنون وطن در منجلاب

این همه وجدان آلوده سَم  است   کاش می شد شست وجدان را درآب

زهد و تقوا گشته تنها یک شعار        توبه فرما خود  نترسد از عذاب

 فَاستَقِم¹ نادر ولی طغیان  مکن          عاقبت پس می دهند آنان حساب

 1- سوره هود 112

 دکتر نادر نوری  دی ماه 96

هزار آفرین بر سیاست مدار

  سیاسَت  سیاسْت !

هزار آفرین بر سیاست مدار                                      که نه دزد باشد نه چون گرگ هار       

فروتن فدا کارفردی امین                                        نه چون لاشه خواری که کرده کمین

به دامش مشو چون سیا سَت سیا سْت                            مکن خویش برده چو پر از ریا ست

ز شادیِ مردم تو خشنود باش                                              وکیلی خردمند و پر سود باش

چو دستی بگیری مگو پا ببوس                                            منه هیچ منت مشو اُختپوس

به فریاد کشور برس ای دلیر                                                 که پژمرد دلها , بر آمد نفیر 

پلید است و پست آن سیا ست مدار                                            نمایش چو موسا خفایش چو مار  

ندارد به جز پند (نادر) نشان                                                 دلا تا توانی به دل آن نشان

بر گرفته از وبلاگ دکتر نادر نوری naadernoory.blog.ir